Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν...    Οι διαφορές μεταξύ της σωλήνωσης υπολογιστών για λειτουργίες ακεραίων και της σωλήνωσης για λειτουργίες FP είναι ότι: (α) το στάδιο EX στη σωλήνωση για λειτουργίες FP μπορεί να επαναληφθεί όσες φορές χρειάζεται προκειμένου να ολοκληρωθεί η λειτουργία κινητής υποδιαστολής και (β) στις λειτουργίες FP μπορούν να υπάρχουν πολλαπλές λειτουργικές μονάδες. Αυτές οι λειτουργικές μονάδες είναι η κύρια μονάδα ακεραίων, ο πολλαπλασιαστής, ο αθροιστής κινητής υποδιαστολής κι ο διαιρέτης.   Ως αδράνεια ορίζουμε τον αριθμό των κύκλων που μεσολαβούν μεταξύ μιας εντολής, η οποία παράγει ένα αποτέλεσμα και μιας άλλης που το χρησιμοποιεί. Διάστημα αρχικοποίησης ονομάζουμε τον αριθμό των κύκλων που πρέπει να περάσουν μεταξύ της διευθέτησης δύο εντολών.   Οι κατασκευαστικοί κίνδυνοι προκύπτουν επειδή το αρχείο καταχωρητών FP έχει μια θύρα εγγραφής, ακολουθίες FP λειτουργιών, όπως επίσης και μια FP φόρτωση μαζί με FP λειτουργίες. Όλα αυτά μπορούν να προκαλέσουν συγκρούσεις στη θύρα εγγραφής καταχωρητών.   Οι κίνδυνοι WAW προκύπτουν επειδή οι εντολές δε φτάνουν στο στάδιο WB με τη σειρά που καθορίζει η ακολουθία εντολών του προγράμματος. Οι λύσεις οι οποίες προτείνονται για την αντιμετώπιση τους είναι: (1) η καθυστέρηση της διευθέτησης μιας εντολής β, η οποία θέλει να γράψει σε έναν καταχωρητή μέχρι να γράψει στον ίδιο καταχωρητή η εντολή α, η οποία πρέπει να γράψει πρώτη σε αυτόν τον καταχωρητή, (2) να εξαλείψουμε το αποτέλεσμα της εντολής α με τον εντοπισμό του κινδύνου κι αλλάζοντας τον έλεγχο ώστε η εντολή α να μη γράψει το αποτέλεσμά της και (3) αν μια εντολή στο στάδιο ID θέλει να γράψει στον ίδιο καταχωρητή με μια εντολή που διευθετήθηκε νωρίτερα, μην διευθετείς την εντολή στο στάδιο ΕΧ.   Υπάρχουν τρεις έλεγχοι που πρέπει να γίνουν προτού μια εντολή διευθετηθεί, οι ποίοι είναι οι εξής: έλεγχος για κατασκευαστικούς κινδύνους, έλεγχος για κίνδυνο δεδομένων RAW και έλεγχος για κίνδυνο δεδομένων WAW.